Sağcılık Nedir? Aşırı Sağ Görüş Nedir? Sağ Görüşlü Partiler

Dünya siyaset literatürüne Fransız Devrimi sonrasında oluşturulan parlamentodaki oturma düzeninde devrimi ve değişiklikleri destekleyen kent soyluların solda, kralı destekleyen ve değişiklik istemeyen aristokratların ise sağda oturması sebebiyle giren sağ ve sol terimleri, ülkemizde özellikle “sağ-sol kavgası” olarak 70’li yıllardan başlayarak sürekli gündemde olmuştur. Bugün kıta Avrupası demokrasilerinde ve monarşilerinde sol, merkez ve sağ partiler meclislerde yer almaktadır. Hemen hemen tüm Avrupa ülkelerinde var olan Hristiyan Demokrat partiler, devrimlere karşı olan tutumlarıyla ve dindar muhafazakarlıklarıyla sağ partiler olarak tanınmışlardır.
Mustafa Kemal Atatürk’ün gençliğe emanet ettiği ve Osmanlı İmparatorluğunun tüm yapı ve kurumlarının değiştirildiği Türk Devrimini odak noktası aldığımızda, o güne kadar kısmen Cumhuriyet Halk Partisi çatısı altında da bulunan ancak değişim karşıtı ve korumacı, muhafazakar ve konservatif kişi ve çıkar çevreleri, çok partili hayata geçer geçmez, kurulan yeni partilerin çevresinde toplanmıştır. Bu sebeple çok partili sürece geçiş sekteye uğramıştır. Demokrat Parti de sağ bir parti olarak kurulmuştur. Sürecin doğal sonucu olarak da Cumhuriyet Halk Partisi kendisini sol bir parti olarak bulmuştur. Cumhuriyetle beraber, 1937 yılında laikliğin kabulüyle de İslami yaşamdan uzaklaşıldığını belirten dindar kesim, Demokrat Parti politikaları üzerinde ve hatta Cumhuriyet Halk Partisi üzerinde etkili olmuştur. Bunun en iyi örneği yapılamayan toprak reformu ve açıldıktan kısa bir süre sonra kapatılan Köy Enstitüleri’dir. İkinci Dünya Savaşı’na doğru gidilen yıllarda ise Avrupa’da, Alman ve İtalyan milliyetçiliğinin “Nasyonal Sosyalizm” kimliğine büründüğünü ve bu hareketlerin de Rus Bolşevik Devrimi’ne karşı oluştuklarını saptıyoruz. Aşırı sağcılık denen bu görüşlerin “Turancılık” olarak Türkiye’deki siyasi çevreleri de etkilediğini görüyoruz. Bu kesim Cumhuriyet devrimlerine karşı olmamakla beraber, yine komünizme karşı 1970’li yıllarda Türk siyaset alanında yerini almıştır.
Yüksek Seçim Kurulu’nun, 28 Ağustos 2015 tarihli açıklamasında, en son yapılan 1 Kasım 2015 Türkiye erken genel seçimlerine katılma yeterliliğini taşıyan 29 parti olduğunu belirtilmiştir. Anadolu Partisi, Demokratik Gelişim Partisi, Emek Partisi ve Özgürlük ve Dayanışma Partisi, seçime katılmama kararını Yüksek Seçim Kurulu’na bildirmiştir. Ancak Demokratik Gelişim Partisi’nin seçime katılmama kararı, parti tüzüğü uyarınca yetkili organlar tarafından alınmadığından, Anadolu Partisi’nin ise seçime katılmama kararı almasına rağmen, bu iki partiye oy pusulasında yer verildiği gözlenmiştir. Teşkilatlanmasını tamamlayamayan Toplumsal Uzlaşma Reform ve Kalkınma Partisi ve Merkez Parti’ye Yüksek Seçim Kurulu tarafından seçime katılma izni verilmemiştir. Alınan kararlar sonucu seçime katılacak siyasi parti sayısı 16’ya düşmüştür. Bu partiler seçim pusulasındaki sıralarına göre; Millet Partisi (sağ), Vatan Partisi (sol), CHP (sol), HDP (sol), SP (sağ), DSP (sol), DP (sağ), Bağımsız Türkiye Partisi (sağ), MHP (sağ), Halkın Kurtuluş Partisi (sol), LDP (sağ), Halkların Demokratik Partisi (sol), BBP (sağ), AKP (sağ), Komünist Parti (sol), DYP (sağ) olarak yer almıştır.

Bu listeyi sağ ve sol partiler olarak ayrıştırdığımızda; toplam 7 partinin sol, 9 partinin ise sağ parti olduğunu, seçim barajını aşarak Meclise giren 4 partiden Adalet ve Kalkınma Partisi ile Milliyetçi Hareket Partisinin sağ partiler, diğer partiler Halkların Demokratik Partisi ile Cumhuriyet Halk Partisinin sol partiler olduğunu görüyoruz. Meclis milletvekili sayılarını belirleyen geçerli oyların ise %61,4’ünün iki sağ partiye, %36,1’inin ise iki sol görüşlü partiye gittiğini görüyoruz. Son olarak, %99 u Müslüman olan bir ülkede, bu rakamların aslında çok da şaşırtıcı olmadığını söyleyebiliriz.